Słabe dane z amerykańskiego rynku pracy, deprecjacja euro wobec dolara oraz silne spadki na rynkach akcji sprowadziły cenę miedzi do najniższego poziomu w tym roku. Majowe dno pękło już w piątek, a minimum z lutego zostało pokonane na poniedziałkowym otwarciu w Londynie.

Od kilku lat dominujący wpływ na notowania miedzi mają inwestorzy finansowi, którzy nie są zainteresowani odbiorem realnie istniejącego metalu. Dlatego też ceny znacznie częściej poruszają się w rytm giełdowych indeksów niż pod wpływem zmian w poziomie zapasów.

Te ostatnie systematycznie, lecz niezwykle powoli maleją od lutego, lecz i tak są o 59% wyższe niż przed rokiem. Niemniej jednak popyt na miedź pochodzącą ze składów Londyńskiej Giełdy Metali pozostaje na stabilnym poziomie przeszło 20 tysięcy ton dziennie.

Jednakże inwestorzy starają się „wyprzedzać” rzeczywistość i podejmują decyzje bazując na szacunkach przyszłego zapotrzebowania na surowce. A to zależy od koniunktury gospodarczej. Tymczasem jednym z najlepszych wskaźników wyprzedzających dynamikę PKB są giełdowe indeksy, które od początku maja notują poważne zniżki. Piątkowa sesja w USA zakończyła się przeszło 3-procentowymi spadkami. Podobnie było w nocy na rynkach Azjatyckich, a poranek w Europie przyniósł pogłębienie przeceny.

W ten sposób obawy o przyszłość światowego ożywienia gospodarczego w połączeniu ze wzrostem awersji do ryzyka skłaniają spekulacyjnie nastawionych uczestników rynku do sprzedaży kontraktów surowcowych. Tendencja ta jest wzmacniana przez umacniającego się dolara, który czyni metal przemysłowe droższymi dla odbiorców (i inwestorów) spoza USA. Dziś kurs EUR/USD spadł do najniższego poziomu od czterech lat, schodząc poniżej progu 1,19$.

W rezultacie ceny surowców przemysłowych kontynuują gwałtowne spadki. O godzinie 12:00 cena tony miedzi wynosiła 6.140 dolarów i była o 4,8% niższa od piątkowego kursu zamknięcia na LME. Rano tona czerwonego surowca kosztowała nawet 6.030$ i była najtańsza od 13. października 2009 roku.