Eurodolar poniżej 1,20$ (najniżej od czterech lat) wzmocnił powtarzany od lat frazes o „silnym dolarze”. Jednakże bardziej zasadne byłoby mówić o słabości euro, a nie o sile dolara. W ostatecznym rozrachunku obie waluty są jednak równie ryzykowną formą przechowywania oszczędności i obie systematycznie tracą siłę nabywczą.

Od grudnia dolar zyskuje na wartości względem większości najważniejszych walut świata. Euro straciło ponad 20%, funt osłabł o 13,5%, a dolar australijski o 14%. Względem japońskiego jena amerykańska waluta zyskała 7,6%, ale wobec dolara kanadyjskiego straciła 3,4%. „Zielony” zyskał za to 15,5% w stosunku do szwajcarskiego franka oraz 27% względem polskiego złotego (według notowań z 10. czerwca. Wszystkie zmiany liczone względem lokalnych minimów/maksimów z listopada i grudnia 2009).

Aby ogarnąć cały ten galimatias par walutowych warto posłużyć się Indeksem Dolara (ang. Dollar Index) mierzącego zmianę wartości dolara w stosunku do koszyka najważniejszych płynnych walut świata. Choć koszyk ten w 57,6% składa się z euro, to jednak wykres indeksu dolara nie przypomina kursu EUR/USD.