Wielu podatników, uzyskujących dochody z tytułu najmu lub dzierżawy zastanawia się, czy do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wydatki na opłaty za rozmowy telefoniczne z telefonu stacjonarnego?

Odpowiedzią na powyższe pytanie zajął się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (23.06.2009, sygn. ITPB1/415-303/09/DP).

Zdaniem bydgoskiej izby skarbowej podatnik, w prowadzonej działalności gospodarczej, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wydatki związane z używaniem telefonu prywatnego. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków do kosztów podatkowych, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem wydatku a uzyskaniem przychodu.

Organ przypomniał, iż zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą kosztów uzyskania przychodów, zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wobec czego to na podatniku spoczywa obowiązek wykazania co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności.

Jak podkreśliła Izba Skarbowa w Bydgoszczy aby uznać za koszty podatkowe wydatki związane z używaniem telefonu prywatnego (domowego) na potrzeby najmu lub dzierżawy, konieczne jest udokumentowanie, w jakim zakresie telefon prywatny służy wynajmującemu. Nie można przy tym przyjąć, że wartość rozmów służbowych prowadzonych z telefonu prywatnego wynajmującego stanowi określony procent ogólnej sumy kosztów. Osoba wynajmującą musi wykazać rzeczywistą wartość kosztów rozmów wykonanych w celach związanych z najmem lub dzierżawą na podstawie faktury za usługi telefoniczne oraz wykazu rozmów telefonicznych (bilingu).

Należy też pamiętać, że jeśli w miejscu zamieszkania podatnik posiada zainstalowaną odrębną linię telefoniczną, która wykorzystywana byłaby tylko do celów służbowych, to wydatki związane z nabyciem i używaniem telefonu mogłyby w całości stanowić koszty uzyskania przychodów.